Quinta Travancinha

5 september 2023

Ha lieve lezer,

Hier weer een bericht van mij. Intussen is het 6 maanden geleden dat ik vertrok uit Nederland. Een half jaar alweer voorbij. Het is zo snel gegaan en nog maar 1 maand en ik ben weer terug. Dat voelt goed en tegelijk ook wel een beetje als weer terug in het ‘oude’.

Voor nu zit ik dus nog in Portugal. Ik ben vrijdagmiddag aangekomen in Travacincha op de Quinta. Ik werd opgehaald door Klaske. Zij zag mij zoekend rondlopen bij de bus waar mijn backpack niet meer te vinden was. De buschauffeur gaf aan niets voor mij te kunnen doen. Ik moest maar bellen met de busmaatschappij. Het telefoonnummer zou op het vervoersbewijs staan. Dus ik mijn mail openen om dat nummer te zoeken. Zie ik een mail met een bericht in de onderwerpregel dat mijn tas gevonden is en blijkbaar uit de bus gevallen was tijdens de vorige stop. Gelukkig was dat de enige stop die we hadden gehad en maar een kwartiertje rijden dus Klaske ging met me terug en daar had ik mijn backpack weer. Ik baalde wel, ondanks dat ik wist dat er niets in zat wat ik echt niet kon missen. Hoewel er ook best wat contant geld in de tas zat.

Vrijdagavond was er een celebration. Er waren die ochtend vier nieuwe kippen gearriveerd, Laura, een vrijwilligster vierde haar verjaardag. Klaske vertrok de volgende ochtend naar Nederland. Buiten was de eettafel prachtig gedecoreerd, er waren lichtjes en het eten was glutenvrij genieten. Een warm welkom dus. Er is heel veel stilte hier in de omgeving en dat is heerlijk om tot rust te komen. Ik merk dat mijn lijf dat ook heel fijn vindt. De volgende dag had ik galbulten op mijn lijf, als een stressreactie misschien? Ik had daarvoor in de week ook al last van mijn darmen gehad dus ik denk het er nog op deze manier uitkwam. Ze trokken ook vrij snel weer weg.

De dagen hier verlopen heel rustig. Het regent ook en daardoor zijn we wat meer binnen. Ik ben in het huis met het gezin, Joël en Linda met hun meiden Estella en Emillia. Ze spreken Engels en Litouws. De overige bewoners zijn Nederlanders. Alleen Hans en Jos zijn er nu. En ook Jos vertrekt volgende week voor kort naar Nederland. Renee en Nel zijn in Nepal dus die ga ik niet ontmoeten. Laura en Ben zijn ook Nederlanders. Zij doen hier nu (weer) vrijwilligerswerk zijn hier met hun camper. Volgende week is Linda er ook een paar dagen niet, omdat haar ouders in Faro zijn. De ouders van Joël komen later weer hier op bezoek. Het is een komen en gaan van mensen. Het is fijn om hier bij te zijn. Ik heb veel tijd voor mezelf, maar speel en kleur ook met de kids, heb mooie gesprekken met de anderen. De tuin staat vol fruitbomen en één daarvan is mijn favoriet, de vijgenboom, dus iedere dag kan ik volop genieten van vers fruit. Klaske heeft ook een grote groentetuin aangelegd en dus eten we meestal vers van het land. Joël blijkt ook nog te hebben gewerkt als chef-kok dus ik eet heerlijk hier en gezien eten één van mijn passies is, ben ik blij.

Verder geen bijzonderheden deze keer. Een rustige periode van afsluiten hier. Daarna nog een nachtje in Coimbra en dan door naar Lissabon waar ik gezellig met Alise ga rondsjouwen.

Heel veel liefs weer!

Petra[e-1f618]