Bijna einde 2023

20 december 2023

Lievelezer,

Vanochtend zit ik in mijn lekkere stoel, één been onder me gevouwen en één op de bank voor me. Naast me op het tafeltje staat een bak warme chocolademelk met kaneel erop en op de bank liggen de besmeerde rijstwafels om te ontbijten. Ik had ineens weer zin om even een update te geven. Het is alweer bijna eind van het jaar en wat een prachtig jaar was het voor mij.

Intussen woon ik met heel veel plezier in Sebaldeburen, het is zo genieten om op deze mooie plek te mogen en kunnen zijn. Het Groninger landschap is super vlak, maar hier op het erf hebben we fijne beschutte plekken, bomen, een kleine ophoging en de heerlijke vijver, het voelt voor mij als een klein paradijsje. Ik ben heel vaak buiten om even te aarden en op te laden. Als ik op blote voeten door het natte gras loop dan kom ik tot leven, dan word ik vrolijk, wakker en komt een gevoel van ruimte en vrijheid naar boven en daar kan ik zo van genieten. Ik ren of huppel of zeg hoe koud het is, als het bijvoorbeeld rond het vriespunt is.Soms doe ik een handstand en ik voel me verbonden met de natuur, het gras, de bomen, de vogels die er vliegen. Heb al een kerkuil gezien en op het terrein is ook af en toe een ree te vinden. Het ijsvogeltje is er ook, maar die heb ik nog niet gespot. Het wonen in de woongroep bevalt me ook heel goed. Ik heb het heel gezellig met Jeannette die al 73 is, maar ook nog heel levendig en we hebben gedeelde interesses waardoor we heerlijk samen kunnen delen. Met Rodin en Egge kan ik het ook goed vinden en ook met Egge heb ik al een aantal waardevolle gesprekken gehad. Ze laten me vrij in mijn proces en zijn ook betrokken. Ik waardeer dat. Als ik er even doorheen zit en de tranen stromen, kan ik op een knuffel rekenen. En dat werkt vice versa. Uiteraard zijn er ook kleine irritaties over dingen en dat is voor mij een uitdaging, want ik kan me dan enorm kwaad maken en durf niet zo goed mijn behoefte aan te geven. Story of my life dus tijd voor een nieuw hoofdstuk waarin ik dit oefen.

Werk heb ik intussen ook gevonden. Het is toch geen onderwijs geworden, hoewel ik me daar al wel weer op gericht had, een gesprek heb gehad en in principe was aangenomen als flex leerkracht. Ik zou dan hier in de omgeving korte of lange termijn vervanging doen. De voorwaarden en het verhaal was super goed en toch heb ik nee gezegd. Ik wilde persé niet weer in het onderwijs. Alles in mij gaf aan ‘doe het niet. Toch trok het me’, omdat ik dan snel weer wat geld kan verdienen en sparen om weer weg te gaan. Nou en dat laatste ga ik sowieso weer doen; op pad gaan, maar het sparen is dus nog een stip aan de horizon. Ik heb namelijk een baan aangenomen als kok in het restaurant Pernikkel in Groningen en daar werk ik 32 uur per week voor het minimumloon dat geldt in de horeca en wat een bruto uurloon is van 12,12 euro. Een leuk bedrag als het gaat om de dubbeling maar als het gaat om wat dat per maand oplevert, is het een challenge. Met de huur, verzekeringen, boodschappen en reiskosten is het geld zo ongeveer op. Dus ja, het is nog steeds van het spaargeld leven ipv erbij sparen. Pff, best een challenge en vooral ook mentaal. Er zit zo’n oordeel bij mij op werken voor het minimumloon. Het is alsof ik genoegen neem methet minste en dat ik dat niet zou moeten accepteren. Tegelijk is er ook een realisatie dat ik geen enkele ervaring heb in de horeca, geen vooropleiding dus waarom zou ik verwachten dat meer krijg dan het minimumloon. Zou jij het kunnen, werken voor het minimumloon? En hoe doe je dat dan financieel? Ik ben nu steeds aan het puzzelen met de boodschappen. En ik ga iedere week naar de fysio, want het werken in het restaurant geeft me fysieke klachten.

Ik werk dus nu als kok. Het werk is enorm wennen. Het is veel om te leren en ik wil het graag gelijk goed doen, ben heel streng voor mezelf, durf niet te ontspannen, maak een hoop fouten en doe al heel veel goed werk in een korte tijd. Waarom werk ik in de keuken? Tijdens de kennismaking bespraken we dat ik graag ervaring wil opdoen in de horeca en ze konden zowel in de keuken als in de bediening wel mensen gebruiken. Ik keek twee keer mee in de keuken en het leek me dat ik dit wel zou kunnen leren dus toen werd het kok. Soms denk ik, had ik maar voor de bediening gekozen, de taak van kok vind ik wat zwaarder lijken, maar tegelijk zie ik dat de bediening zich vaak ook een slag in de rondte werkt. Want dat is iets wat ik wel geleerd heb, werken in de horeca is hard werken, pff ik ben vaak helemaal stuk na afloop. Ik zie mezelf dit dan ook niet de rest van mijn leven doen. Maar het is fijn als een basis om eventueel in het buitenland ook tijdelijk te kunnen doen. Maar misschien ook niet, juist omdat het fysiek best zwaar is. Ik wil in het buitenland ook daar kunnen genieten van mijn vrije tijd en als ik dan steeds moet bijkomen, is dat ook niet lekker. Soms denk ik dat ik hier weer mee stop, maar er is veel te leren op andere vlakken dat het eigenlijke werk en na eind april moet ik toch weer een nieuwe plek vinden en ik heb gekozen dat ik dan waarschijnlijk weer naar het buitenland ga voor een paar maanden en dus is het dan fijn als ik nu tot eind april hier kan werken en wonen. En wat ik nog te leren heb, is vooral “mijn behoeften en frustraties uitspreken”, “staan voor mezelf” “verantwoordelijkheid nemen voor mijn leven” “ontspannen” en mijn gevoel van “veiligheid” vergroten. Ik word weer zo keihard geconfronteerd met mijn aangeleerde patronen om mezelf te beschermen en dat is een uitdaging om mee te dealen. Gelukkig heb ik daar het schrijven voor, lieve vrienden om mee te delen, de mensen hier en ook op het werk, kan ik hier deels over uiten. En ik heb een heel warme therapeut/healer gevonden en ik ben nu twee sessies bij hem geweest waarna ik beide keren, me zoveel ‘lichter’ voel en de ballast die ik mijn hele leven al meezeul, minder is geworden waardoor ik ook actiever aan de slag kan om te laten zijn wat is, en het leven te leiden wat geleefd wil worden door mij.

Nou dat was het zo ongeveer wel weer voor deze keer. Ik wens iedereen een warme kerst en een mooie jaarwisseling. Bedankt voor al de support en het meelezen van mijn avontuur van 2023.

Veel liefs Petra

[e-1f618]

Oh ja en sinds Portugal ben ik blijven schilderen, wow dat vind ik zo heerlijk om te doen, dat geeft me heel veel energie en ik word er blij van!