Terug gaan en zijn

15 oktober 2023

Ha lieve lezer,

Deze ochtend zit ik met natgeregende haren in de stoel van Laura, waar ik nu alweer sinds vorige week donderdag mag zijn. Pff joh, ik ben terug in Nederland, allerlei gevoelens kwamen langs die eerste dagen weer terug. Zeven maanden is niet eens zo heel lang en toch is het een hele tijd geweest voor mij. Dat ik alleen in Portugal ben geweest is iets waar ik geen spijt van heb en toch voel ik ook verlangen om nog naar andere plekken te gaan. Dus wie weet wat in de toekomst nog weer ontstaat.

Het was tof om de laatste dagen samen met Johanna in Porto te zijn. De dag dat ze aankwam was het stralend weer, een super hete dag. Voor mij al heel gebruikelijk, maar toch ook warm. We hebben veel kunnen zien van Porto, beklommen 225 treden van de klokkentoren om een prachtig uitzicht te hebben. We stonden aan de oceaan omringd door mist wat een magisch zilverlicht verspreidde. Zagen een prachtige paarse zeester. We bezochten één van de mooie parken die Porto rijk is en genoten daar in een groen hoekje van de verkoelende schaduw om wat te lezen. Aten met uitzicht over de rivier de Douro, genoten van heerlijk ijs. Genoten en bewonderden straatartiesten, muzikanten en dansers. Johanna trakteerde mij op een bezoek aan de schitterende ‘live experience’ van de werken van Vincent van Gogh, waar ik steeds nog naartoe wilde. We aten Portugese lekkernijen en het lukte me zowaar om in de ochtend bij ‘ons koffietentje’ in het Portugees de bestelling door te geven. De bediening was geduldig om mij uit te laten praten en hielp me met de uitspraak als die niet helemaal perfect ging. Dat voelde wel als een klein trots momentje dat dat lukte. Al die tijd was ik helaas ook niet fit dus vaak gingen we in de middag heel even terug naar de kamer en dan kon ik weer even liggen. De reis terug ging vlot en toen stond ik dan weer op Nederlandse bodem. Johanna zag Gert staan, die ons kwam ophalen en terwijl we hem begroetten, kwamen daar ineens de kids van Dina tevoorschijn met ‘welcome’ ballonen voor mij. Dat was zo’n heerlijke verassing die het aankomen een stuk lichter maakte voor mij. Na wat eten te scoren en bij te kletsen, ging ik mee naar Johanna en Gert om daar een nachtje te kunnen slapen.

Donderdagochtend begon dan het Nederland avontuur weer, reizen met de trein, mezelf opsluiten in de wc op station Ede-Wageningen. Ja, dat ging zo. Ik moest naar de wc dus stond te wachten. Je kan naar binnen met een bankbetaling. Toen de deur openging, liet de vrouw de deur open en ik was zo vrij om zonder betalen naar binnen te gaan. Twee andere vrouwen stond ook te wachten. En toen was ik binnen, sloot de deur en kon ik het van binnen niet meer openen. Hoe lullig. Dus ik op de deur tikken en de vrouwen vragen of ze voor mij wilden betalen. Dat deden ze en ik gaf vervolgens een euro (later bleek dat het maar 50 cent kostte). De vrouwen konden er toen ingaan, maar deden dat niet. Dus toen ging de deur weer dicht en moest iemand van binnenuit de deur openen, maar er was niemand in dus die vrouwen konden alsnog niet naar de wc. Ze liepen toen toch maar weg, en al bellend met hun groep werd er verteld dat een vrouw er niet voor betaalde. Oh boy, ik voelde me behoorlijk ongemakkelijk en moest ook wel lachen en vooral was ik heel blij dat die dames er stonden en betaalden. Waarschijnlijk is er wel een systeem dat je er uiteindelijk wel uit kunt. Ik zal vast niet de eerste zijn, maar ik dacht wel even “welkom thuis”.

Mijn nieuwe plekje vinden, was vooral gericht op Nijmegen. Ik had een paar woongroepen aangeschreven waar een kamer vrij kwam, tijdelijk of voor langer. Bij allemaal werd ik helaas niet uitgenodigd. Toen ik vervolgens nog eens de facebook link openen die ik in Portugal had gekregen, zag ik een prachtige kamer in Sebaldeburen, dichtbij Groningen omringt door groen en ik dacht gelijk daar wil ik wonen. Ook al is het tijdelijk en iets boven het bedrag wat ik graag zou willen. Maar ik dacht ook wel gelijk, wie wil dat niet, die is vast niet meer vrij. Bleek het vrij en intussen kan ik zeggen dat ik mijn woonplekje heb tot eind februari 2024. Daar ben ik zo blij mee. Het contact met de anderen is fijn, de natuur is prachtig en de inrichting past ook bij mij. Lindy, gaat op reis en daardoor kan ik in haar kamers zijn. Dinsdag 24 oktober ga ik erin.

Nieuw werk heb ik nog niet gevonden. Ik ben al wel een beetje aan het kijken, heb al wat gemaild, maar dat komt nog. Ben nu mijn CV weer een beetje up to date aan het maken.

Over deze week valt ook nog genoeg te schrijven, maar voor nu laat ik het hier bij. Bedankt allemaal voor het lezen al die tijd. Misschien dat ik af en toe nog wel weer een update geef. Ik merk dat ik het schrijven leuk vind en dat het ook gelezen wordt, wat ik ook weer fijn vind.

Mooie dag allemaal!

Veel liefs uit Lunteren,

Petra[e-1f33f][e-1f33b][e-1f499]