Ongemak

14 juli 2023

Ha lieve lezer,

Hier ben ik weer met een nieuw bericht. Ik zit vanochtend bij André thuis aan de tafel te schrijven. Dit is anders dan de planning, want ik zou afgelopen dinsdag naar Mindy in Tomar om 2 weken bij haar te zijn als workawayer. Ik had dit met haar afgesproken, omdat haar uitstraling me aansprak en ik had zin om haar te ontmoeten. Tussendoor zou ik het weekend naar André gaan en vandaaruit door. Het naar André gaan, deed ik en we waren opnieuw blij elkaar te zien en tijd samen door te brengen. De connectie tussen ons is aan het verdiepen en we gaan komende tijd meer tijd samen doorbrengen. Afgelopen zondag begon mijn menstruatie en mijn lijf voelde zo moe en ik voelde zenuwen om weer te ‘moeten’. Met veel rationaliseren, probeerde ik dit gevoel en de signalen te negeren. Het zou toch leuk zijn om deze vrouw te ontmoeten, ik was geïnteresseerd in haar verhaal enzovoort. (wat waar is) Toch voelde ik me zo moe, doordat ik steeds probeer het ‘goed te doen’. En het nooit ‘goed genoeg’ is. En bij weer een nieuw persoon weet ik niet wat ik dan weer moet doen om het goed te doen voor haar. Pff wat een hardnekkige overtuigingen in mijn systeem. Een paar huilbuien later, sprak ik dan toch maar hardop uit dat ik de afspraak met Mindy wilde cancellen, voor mijn eigen bestwil. En dat is een goede keuze, daar ben ik blij mee. Tegelijk was mijn systeem uiteraard behoorlijk overvraagd en moest ik een oplossing bedenken als ik niet de hele tijd wil profiteren van de goedheid van zijn familie om hier te verblijven. Een maandje ‘op mezelf’ zonder workaway werd het plan. Volgende actie; een plekje vinden. Boy, maar dat is nog niet zo makkelijk. Ik spreek de taal niet, het is hoogseizoen en ik wilde geen gedeelde ruimte. Dus moest ik de hulp inschakelen van André, wat ik halfslachtig deed terwijl hij al druk bezig was om in zijn kring mensen te benaderen. Opnieuw veel stress van binnen, over al de moeite die hij doet en ik weet niet hoe dat te ontvangen, reageer prikkelbaar, spreek me niet uit. Opnieuw huilen. Het waren pittige dagen.

Maar dan is er gelukkig een thuisfront waar ik mijn verhaal mocht spuien en ik weer helderheid kreeg en dus ook het gesprek weer kon aangaan. En ziedaar we hebben gisteren een appartementje gevonden in Coïmbra voor me. Vanaf maandag trek ik erin. Het is klein en genoeg voor mij. Netjes onderhouden en is een schoonmaakster die wekelijks komt, wat een luxe. De prijs is wel wat hoog, maar ik heb mijn spaargeld niet voor niets om deze reis te maken. En wanneer het op is, ga ik weer terug was de afspraak dus dan hoef ik me daar ook niet druk om te maken. Ik ben blij dat ik een plekje heb. Ik wil deze maand gebruiken om weer te schrijven en te werken aan de innerlijke vrijheid. Gisteren ontstond er al weer van alles op papier, dus de bevestiging is er van de juistheid van de beslissing.

Mijn tijd bij Isabel en Max was prima, maar ook vermoeiend. Ik sliep in het appartement beneden, maar het was er zo vochtig en stoffig dat ik veel last had van mijn allergie en astma. Daardoor sliep ik vaak onrustig en ook het werken in haar huis was een uitdaging voor mij. Ik houd van netjes en schoon en als ik dan een ruimte voor me krijg die zo ‘viezig’ is, dan wil ik het goed doen, maar dan hoorde ik dat het niet perfect hoefde, het was een ‘gewone’ schoonmaakbeurt. Ik heb mijn best gedaan om me niet teveel te storen en tegelijk ook echt wel netjes en schoon te maken. Wat ook lukte, want vervolgens was ik een paar dagen niet nodig in huis en ging ik in de tuin aan de slag. Ik heb daar een gedeelte van de tuin, te goed leeggehaald, waar ik wel van baalde, maar gelukkig wordt het huis verkocht en was Isabel er niet teveel aan gehecht. Ze was heel druk en stond onder stress was mijn indruk. En ik ook dus we hebben weinig met elkaar gepraat. Ik was veel aan de oceaan, waar het overigens heel vaak fris was ondanks de 30 graden; de wind was koud en ik liep er regelmatig met kippenvel, maar heb er prachtige stenen gevonden. Met André in het weekend lekker naar Porto geweest en daar genoten van de stadsparken, eten, exposities en elkaar. En ook door de week ben ik nog weer even naar Porto gegaan. Heb verschillende blundertjes gemaakt in het reizen, kreeg de tickets niet goed geregeld of gevalideerd, maar ik kwam waar ik wilde zijn en dat telt. Het is nog steeds staking in het treinverkeer, wat tot eind van deze maand blijft, dat is wel lastig, maar valt te doen.

Een andere blunder die ik begin, was het volgende. André had zijn waterfles meegenomen, maar die lekte en dat gaf ongemak. Toen hij en ik naar een museum gingen, haalde hij de tickets en zat ik te wachten op een muurtje bij de ingang van het terrein waar je toegang tot het park kon krijgen. Daar zag ik een stevige fles staan, om een hoekje. Ik keek rond en zag verder geen mensen meer. Dus toen André terugkwam, zei ik hem dat iemand die fles vergeten was, en gezien de zijne lekte, het een goede voor hem zou zijn. Hij stak hem vervolgens in zijn zak en een paar minuten laten, komt de ‘ticket controleur’ naar het muurtje om ZIJN waterfles te pakken, die dus in André zijn tas zat. Ik moet er nu hartelijk om lachen terwijl ik het schrijf, maar toen wilde ik wel door de grond zakken. Ik voelde me zo’n sukkel. Uiteraard de fles met verontschuldigingen weer terug gegeven.

Nou dat was weer een episode in mijn reis. Ik wens iedereen een heerlijke zomer, met hopelijk mooie vakanties waar en hoe dan ook.

Veel liefs!

Petra

PS: ik zal de foto van mij en André toevoegen. @Rob: jij hebt deze al gezien, gemaakt als antwoord jouw vraag om een foto van André[e-1f60a]