Eten

11 juni 2023

Ha lieve lezer,

Daar ben ik weer met een berichtje. Ik ben nog maar een half uurtje wakker, heb twee bakken koffie achter de kiezen en voel de behoefte om weer wat te typen en te delen. Met de koffie at ik rijstwafels met een dikke laag nutella pasta. Ik ben hier in Portugal weg van deze pasta en heb al een paar potten leeggemaakt de afgelopen maanden. En dit was dan het ontbijt. Mijn ritme hier is intussen ook zo ongeveer Portugees geworden. Vaak lunch ik ergens tussen 2 en 4 uur in de middag en afgelopen week at ik meerdere keren tussen 9 en 11 uur in de avond het diner.[e-1f643] Het blijft voor mij iets vreemds en mijn lijf moet er ook wel aan wennen. Voor ik vertrok werd ik wat voller en dan hoorde ik “dat gaat er straks vanzelf weer af.” Ehm, nou nee, het tegenovergestelde ik word steeds iets voller.

Deze week zijn we voornamelijk thuis geweest in het dorp waar de familie woont. Even naar oma, wandelen met of zonder de hond, schommelen, boodschappen doen, tussendoor voor een onderzoek naar een medische kliniek (niet voor mij). En veel eten dus. De moeder van André kan heel goed koken en ze kookt altijd te veel. En zelf vind ik ook alles lekker en voor mij is het moeilijk om te stoppen als ik begonnen ben met eten, dus ik eet zeker ook meer dan nodig. Er wordt veel vlees gegeten in Portugal. Het is vaak het hoofdingrediënt van de maaltijd. Dat is wel een beetje schipperen voor mij, wat eet ik wel en wat niet.

Nog even terug naar oma. Het is een lief, pittig en kort vrouwtje die bijna 80 is, nog op de scooter door het dorp gaat, meestal in de groentetuin te vinden is, die ze helemaal alleen bijhoudt of ze zit binnen (wat buiten is, maar onder een grote overkoepeling) met een ingewikkeld werkje in haar schoot. Ze mist een paar tanden, heeft kneitersterke handen en een zongebruinde huid en ze wil me heel graag verwennen. Ik spreek nog steeds geen extra woord Portugees doordat André en ik het Engels communiceren, maar een knuffel en twee kussen (de Portugese wijze) volstaan. We wisselen uit hoe het gaat en dan is het weer stil. Maar terug naar wat ik wilde delen. Ze wil persé iets geven dus dan moet er een Portugees bakje sterke koffie gemaakt worden. Komt ze naar buiten met chocolaatjes en is ze de verpakking al aan het openen, want de gast moet goede en lekkere chocola krijgen. Zijn het ‘ferrero rocher’ chocolaatjes, van die bollen met koek erin (niet glutenvrij) en dus mag ik ze niet. De teleurstelling op het gezicht, ik vind dat zo sneu. Een paar dagen later waren we er weer en nu had ze een nieuw idee, ze had “Ola-ijs” dus ze stapt driftig naar de diepvries en komt naar buiten met ‘cornetto’s’. Oh lieve help, ook juist die zijn niet glutenvrij. En ze snapt het eigenlijk niet hoe dat zit en dus moet ik haar weer teleurstellen. Vervolgens tegen André gezegd dat ze me fruit mag geven, dat mag ik en vind ik lekker. Vervolgens kreeg ik kersen, meloen, een mandarijn en een appel (die ze voor me schilde). Ik waardeer dit en krijg een glimlach op mijn gezicht als ik erover schrijf.

Ik ben weer aan het tekenen geslagen en het portret is bijna af. Ik merk hoe heerlijk ik het vind om bezig te zijn, te kijken, te tekenen en zien of ik het beeld van de fotoop papier kan toveren. En het lijkt ook deze keer weer goed te gaan. Ik merk dat ik er talent voor heb. Geen meesterschap, dan zou ik heeeeel veel kilometers moeten maken en daar voel ik geen drang toe. Het is ook interessant om te merken dat ik goed ben in het natekenen. Maar het zelf uit mijn hoofd of verbeelding tekeningen creëren, gaat me stukken minder gemakkelijk af. Iets wat ik wel tof zou vinden om te kunnen.

Oh ja, we zijn nog weer bij de oceaan geweest, waar ik enorm van genoot en een paar heel mooie schelpen vond. We bezochten een begraafplaats met een prachtig uitzichtpunt. (De begraafplaatsen zijn hier enorm en wat een werk en tijd wordt daar aan besteedt, misschien nog eens iets meer over schrijven). Het is zo heerlijk dat André de mooie plekjes kent. We zouden nu eigenlijk in Sintra zijn, wat op mijn lijstje staat, maar André werd vrijdag ziek en ik voelde me gisteren ook verre van jofel, dus waarschijnlijk wordt het morgen dat we vertrekken. Komende vrijdag staat mijn tandartsbezoek om de noodvulling te vervangen (oh de rest zag er goed uit) en dan na het weekend ga ik weer verder reizen.

Veel liefs weer!

Oh en zo gek dat ik helemaal vergeet dat het ‘schooljaar’ bijna afgelopen is en het straks zomervakantie is, iets waar ik enorm naar kon uitkijken. Deze zomer ben ik waarschijnlijk aan het ‘werk’ op een workaway plek. Leuk om te zien hoe anders het is tijdens deze reis/tijd weg van huis.

En dan nog even over het weer. Uitgerekend vorige week tijdens de verhuizing, goot het van de regen terwijl we dus met de open truck de spullen moesten vervoeren. Een klein avontuurtje op zich, en we hebben het gered uiteraard. Het heeft afgelopen week ook een paar keer enorm geregend, met en zonder onweer. Vaak is het bewolkt en drukkend. Nu ik dit zit te typen, heb ik classicnl aanstaan en hoor dan even het nieuws van Nederland. Brengt wel een lach op mijn gezicht. Het is weer een paar dagen erg heet bij jullie en het hitteplan wordt alweer verder uitgebreid. Het is leuk om dat te horen in een land waar het 9 van de 10 dagen heet is. Niets hitteplan. Je koest houden en uit de zon blijven tijdens de piekuren en goed drinken, dat lijkt hier het plan.

Knuffel voor jullie!

Petra[e-1f49b]