Gerês

20 mei 2023

Ha lieve lezer,

Vandaag schrijf ik buiten op het kleine terrasje bij het appartement van André in Gerês. Er is ook een balkon met een uitzicht over de bergen, maar gezien de zon nu aan deze kant is, kies ik er toch maar voor om hier te gaan zitten. Hoewel de weersomstandigheden vanochtend iets geschikter waren voor buiten zitten met een zwarte laptop, het was namelijk bewolkt en er stond een windje. Nu is het bijna windstil en de zon is er weer volop. Wat een leven hè? “First world problems” noemen ze dat als het leven zo goed is en je zo welvarend bent dat er niets anders overblijft om over te klagen als dat het te warm is voor je laptop. Eén ding is me dan ook heel duidelijk, ik kom vanuit een enorme overvloed, comfort en welvaart. Is het hier zoveel armer? Ja dat is het. Als ik hier in de mini supermarkt binnen stap dan is het een assortiment zo minimaal dat ik weet hoe enorm verwend ik ben. Niets 10 variaties en merken van het één of ander. Het is minimaal. Er is groente en fruit vers, ingevroren vlees en vis en verder zijn er wat conserven, wat schoonmaakartikelen. Gelukkig zijn er kruiden dus daarmee varieer als ik kook. Er zijn geen rijst- of maiswafels, laat staan glutenvrij brood of iets. Vanuit Aveiro had ik nog maiswafels en glutenvrije koekjes dus vooralsnog heb ik genoeg. En dankzij JM heb ik mijn ontbijt of lunch omgeruild van wafels naar bananenpannenkoekjes waarvoor ik alleen bananen en ei nodig heb. Die zijn hier in overvloed en vers. Lekker veel fruit erbij of nutella pasta (ja die is er dan weer wel, in één van de twee kleine supermarktjes die hier in de buurt zijn) en het is heerlijk. Geef mij eten en ik ben een gelukkig mens dus ja hoor, Petra is fine/good…

Had ik al gezegd dat ik hier enorm aan het genieten ben? Nee? Nou bij deze: HET IS HIER HEERLIJK!!

Eerst het weekend in Aveiro met heel veel moois om te zien. André nam me mee naar de oceaan en ik heb gehuppeld over het strand, moest de handstand doen en mijn armen als vleugels spreiden, wat een heerlijkheid is dat. Het geluid van de golven, als een kind zo blij was ik. Mijn ademhaling wordt vrijer en dieper, het geeft me een gevoel van geluk. We hebben prachtige uitzichten gezien, zijn naar de zoutvelden geweest, en hebben een hele mooie wandeling gemaakt langs de rivier met tot mijn blijdschap een grote schommel. Ik heb er hier al meerdere gezien en dan al schommelend genieten van water en groen; I am telling you: ‘it’s happiness for sure”.

Dinsdag was een lange reisdag van Aveiro naar Gerês. Eerst bracht Marisol (‘zee en zon’ betekent deze naam), de moeder van André, ons naar het station. Daar namen we de trein naar Porto, vandaaruit de trein naar Braga en daar weer de bus naar Gerês. Ieder traject kostte ongeveer een uur. En dan tussendoor nog wat wachttijd. Heel blij dat André de weg kent, want in Braga was het weer het halve centrum door om naar de busterminal te komen, die ook hier weer verstopt was in een gebouw. Ik heb geen idee waarom dat in Portugal zo is, maar het is zo. Met een muzikant op reis gaan, betekent ook live muziek en dat was een welkome afleiding tijdens het saaie reizen.

Gerês is dus een prachtig, bergachtig gebied en tot nu toe heb ik al zoveel moois gezien. De rivier die er door stroomt en de grote dam. We doen alles te voet en dus heb ik alweer heel wat kilometers afgelegd. Gisteren hebben we de hoogste piek hier beklommen. We hebben het in een moordend tempo gedaan en ik ben zo trots op mezelf dat het me lukte. Eerst moest ik er erg inkomen, maar ergens onderweg kreeg ik het ritme te pakken en gingen we als een malle. De omgeving is zo mooi en zoals jullie weten, kan je het op de camera nooit zo mooi vastleggen, maar toch. Ik doe er wat foto’s bij. Het leuke van op pad zijn met André is dat hij de omgeving kent en ik me dus niet hoef bezig te houden met hoe en wat en waar. Tegelijk is hij een avonturier en reiziger die niet echt van de gebaande wegen is, dus hebben we hier en daar ons eigen pad gekozen en dat bracht uiteraard heel veel plezier en het gevoel van avontuur. Opnieuw: “happy Petra”[e-1f60a]. Daarbij lopen er wilde paarden en de koeien (een soort met mega mooie hoorns) en we zagen een gier vliegen: het is genieten in het kwadraat.

Gedurende mijn reis hier in Portugal tot zover is het me wel duidelijk geworden dat ik enige kenmerken van een ADHD’er heb. Ik word soms moe van mezelf en naast André valt het me helemaal op. Hij kan volledig opgaan in zijn eigen wereld en eigen bubbel en ik ben de hele tijd bezig, fladder van het één naar het ander, praat ook als me niets gevraagd wordt. En over dat praten daar werd me afgelopen dagen ook weer iets haarfijn duidelijk. En dat is dat het praten ineens een issue wordt als me er iets dwarszit, als ik een behoefte voel, iets nodig heb, me ergens aan stoor, ik dingen op mijn hart heb. Ik krijg het er dan maar niet uit. Vaak ook niet als het me op de man af gevraagd wordt. Best confronterend, want ja ik ben open, spontaan en een flapuit, maar ruimte innemen en vrijuit zeggen dat ik het moeilijk vind ….. (wat het dan ook is): Pittig!! Er zit een soort diepgeworteld gevoel van onzekerheid, niet genoeg, ongewenst, tot last zijn. Hoog tijd om dat script te herzien en nieuwe waarheden te kiezen. André is vrij ongefilterd en spiegelt me dus wat me hopelijk weer een stapje verder gaat brengen.

Samenvatting: ik vond het een heerlijke week, waarin ik mega heb genoten! We blijven nog een week hier in Gerês, een beetje chillen, nog wat wandelingen en volgende week heeft hij een feestje in Porto. Ik ga dan naar Braga om die stad te verkennen. Porto wil ik pas later doen en dan zien we elkaar weer in Aveiro. Hij heeft een lift en zijn moeder zal mij ophalen bij het station. Opnieuw weer één en al vriendelijkheid.

Het contact met het thuisbasis blijft waardevol en daarom ieder van jullie bedankt voor de

betrokkenheid; het wordt gewaardeerd!

Veel liefs, knuffels en tot snel.[e-1f917]