Legato

12 oktober 2024

Lieve lezer,

Hoi, hoi, hier weer een update van mij. Ik heb mezelf geïnstalleerd in 1 van mijn 2 favoriete restaurants in Coimbra om te lunchen. Het is weer asperges en champignon risotto, zo heerlijk en vers. Ik zit binnen, want buiten was al vol. Het is in een smal zijstraatje en dat alleen al geeft een heerlijke sfeer. Het is fijn om Portugees om me heen te horen. Ik versta het meeste niet, maar herken wel kleine stukjes en dat is leuk om te merken. Omdat ik laatst hier ook twee keer at, werd ik bij binnenkomst herkend... Vanochtend sliep ik vrij lang en gistermiddag en avond had ik al de hele tijd in bed gelegen in weer hetzelfde hotel (ja, ik heb behoefte aan herhaling en herkenning, dat geeft mijn systeem kalmte en ontspanning en dat heb ik nu ook even nodig om op te laden). Het weer in Coimbra is vandaag stralend en warm. Gisteren stortte het van de regen dus prima dat ik toen zo moe was en vandaag weer energie heb. Het is alweer ruim 6 weken geleden dat ik hier was en het komt mooi uit, want ik kon vandaag mijn neuspiercing wisselen naar goudkleurig en dat wilde ik graag. Het zilver stond me goed bij het zilvergrijs in mijn haar, maar het goud kleurt mooi met mijn huid. Ik wilde ook nieuw papier halen om te schilderen en dat heb ik intussen ook gevonden. Daarbij wilde ik schrijven en de inner dialoog voortzetten en ook dat is volop in gang. Gisteren was ik blij om weer bij te kunnen praten met sommige van jullie, dat deed me goed!

Ik ben nu weer in Coimbra, omdat ik morgen naar de Quinta ga om daar weer bij te praten en afscheid te nemen en mijn spullen op te halen. Ik kijk dankbaar terug op de mooie tijd daar, de lessen die ik leerde, de liefde die ik voelde, de schaduw die in het licht kwam. Mijn contact met Joel is op een heel laag pitje gegaan en ik accepteer dat het tijdelijk was dat we in elkaars leven een rol speelden. Mijn idee om met hem de toekomst vorm te geven, was mooi en bleek niet ons pad. Mijn connectie met de Quinta blijft en tegelijk heb ik duidelijk dat ik daar geen vaste plek voor mezelf wil creëren. Ik vind het wel fijn om te weten dat ik daar thuis heb mogen zijn. Morgen is Clara er ook met Shea en Virginia is er. Ik heb zin om hen weer te zien, zij voelen als vriendin-zussen en het komt heel mooi samen zo. Maandag ga ik weer terug naar Hugo en zijn plek. Bij hem ben ik afgelopen weken geweest en hoe kan het ook anders in mijn leven; het was een rollercoaster. En dat terwijl ik achtbanen vermijdt in het fysieke leven; ik vind ze doodeng en heb zweet in mijn handen als ik erin ga, maar emotioneel lijkt het nooit saai te zijn in mijn bestaan en de plek van Hugo heeft ook weer veel gedaan in mijn emotionele bestaan.

Hugo is een flamboyante persoonlijkheid. Een verhalenverteller, spontaan, chaotisch en ik ben heel gek met hem. Hij heeft zo’n twee maanden geleden gekozen om zijn project “LEGATO” wat “CONNECTED” “VERBONDEN” betekent, een boost te geven via workaway. Ik kreeg een uitnodiging om zijn profiel te bekijken en dat deed ik en het klonk me goed in de oren, relaxte toon, in de buurt van Sintra wat ik nog verder wil leren kennen, en halfweg naar het zuiden waar ik naartoe wilde. Afgesproken dat ik twee weken zou blijven met de optie om langer te blijven. Hij had een tent beschikbaar. Ik houd niet van slapen in een tent, maar ik wilde het wel proberen. Na een aantal dagen vond ik het toch maar niets en dus ben ik naar de bank verhuisd. Ik heb op het dak gewerkt, in de tuin, in het huis en ik ben mee geweest naar Hugo’s werkplaats om te helpen met het repareren van de piano’s. Ook mocht ik mee naar verschillende locaties waar hij een piano moest stemmen. Zo kwam ik in een prachtig huis van een 100 jarige vrouw, een heel klein Portugese vrouw. Ik werd uitgenodigd bij een Portugese schrijver, die al heel veel boeken heeft geschreven, om met hem en Hugo te dineren. Ik was bij een voorstelling waar diezelfde schrijver met een andere artiest was. Ik ging op pad met een camera van Hugo om een Hoola hoop sessie te fotograferen, omdat hij zelf geen tijd had. Ik heb een fotosessie gehad waarbij ik mezelf emotioneel en fysiek mocht blootgeven voor de camera. We hadden verschillende cinema avonden waarbij er mooie gesprekken ontstonden met de groep. Ik werd getriggerd, uitgenodigd, gezien, geliefd. Allemaal prachtig en tegelijk heel intens. Er zijn veel workawayers op een relatief kleine plek. Het regent regelmatig, omdat dit gebied een micro klimaat heeft. En ik vind het veel om zoveel mensen om me heen te hebben. Doordat ik me zo diep verbind met Hugo en zijn plek ontstaat het gevoel van verantwoordelijkheid en neem ik weer heel veel op mijn schouders wat niet van mij is en tegelijk kan ik het niet laten en dus slaap ik minder, rust ik minder, neem ik minder mij-tijd, begrens ik minder en dan begint de uitputting weer toe te slaan. Dat was de reden dat ik gisteren volledig uitgeteld op het bed lag in het hotel. Ik ben er niet blij mee. Het is een terugkerend patroon, wat ik nog niet lijkt te kunnen doorbreken. Benieuwd hoe mijn reis er verder uit gaat zien. Na dit weekend ga ik weer terug naar Hugo.

En de avonturen daarvan komen in een volgend bericht van mij.

Dank jullie wel voor het lezen!

Warmte en liefde van mij voor jullie.

Petra [e-1f49a][e-2764][e-1f499]

PS oh en het is op loopafstand van de oceaan en dat is genieten!!!