Groei

12 juni 2024

Hoi lieve lezer,

Woensdagochtend om kwart voor acht lig ik in bed en heb mijn benen opgetrokken, laptop in mijn schoot en mijn vingers gaan over de toetsen. Het is nog vroeg, maar de meeste dagen ben ik op deze tijd al bezig met werken. Half 7 beginnen, geeft later op de dag meer ruimte voor andere dingen. Die minder zwaar zijn in de hitte. Het is vaak warm, maar het regent ook nog af en toe. Ik hoor nu in de keuken al wel Joel aan het werk en Rene was er eerder ook al om zijn ontbijt te maken. Ik kan niet zo makkelijk blijven liggen en niet eerst aan het werk gaan. Het idee dat ik niet genoeg werk is nog altijd actief in mij. Hier wordt niet gekeken of je het juiste aantal uren maakt, dat doe ik zelf. En ik vind het nog steeds ingewikkeld wat valt dan onder werken en mag ik dan zo maar stoppen als er nog veel te doen is. Ja dat mag. Ik ben heel actief en doe veel voor de Quinta. Ik heb vooral een ondersteunende rol, denk ik. Ik probeer overzicht te houden van de activiteiten die op het programma staan en daarin mee te denken of praktisch in uit te voeren. Op maandagochtend hebben we een meeting en dan denk ik graag mee. Het wordt ook gewaardeerd als ik dan effectief het overzicht houdt of creëer.

Het is intussen weer later. Ik moest naar de toilet en had zin in koffie en thee. Gedaan en tanden gepoetst, een wasje gedraaid, zitten praten met Joel en daarna werden Estella en Emilia wakker. Terwijl ik de was ophing, verhuisden zij naar mijn bed en nu lig ik met de dametjes om me heen te tikken. Eerst weer een stuk in mijn journaal geschreven. Over triggers die ik voelde aangeraakt in het gesprek met Joel. Het is mooi om te ervaren hoe ik hierin groei. Ik schrijf, word me bewust en verbind me met de emoties die in mij bewegen. Ik zie ze, eer ze en daardoor voel ik innerlijk een rust en een veiligheid ontstaan die me kalmeert, zachter maakt en tegelijk draagt. Het is zo bijzonder voor mij om deze afgelopen tijd te ervaren hoe ik rust en ruimte in mezelf vind. Daardoor word ik minder afhankelijk van de mensen om me heen en tegelijk wordt de verbinding met anderen meer natuurlijk, meer vrij, meer ontspannen. Dat is rijkdom en groei. Zo vaak en zoveel is er het vergelijken in mij en de conclusie dat ik niet genoeg zou zijn en als ik die gevoelens negeer, dan ga ik uit verbinding met mezelf. Zo dankbaar en blij dat ik dit mag ervaren.

Mijn contact met Joel is hierin één van de uitnodigingen om zo te oefenen met het leren over wie ik ben. Ik voel ook een diepe connectie met Klaske. Ze is 75 en voelt vertrouwd en veilig en ze inspireert me. Andersom voel ik ook dat ik kan toevoegen en mijn zijn een positieve invloed heeft hier. Het is waardevol voor mij om dit te ervaren. Ik voel me op mijn gemak, durf mezelf te laten zien.

Sinds afgelopen bericht ben ik ook weer in het zuiden van Portugal geweest. Clara en Sara waren samen met hun kids op een Quinta in Sao Luis. Ze hadden mij uitgenodigd om mee te gaan en ik ben op een vrijdag met de bus vertrokken naar het zuiden. Ik had een heerlijk busrit waarbij ik het eerste gedeelte naar Lissabon naast Leonarda zat. Een korte (ik schrijf het omdat het opvalt dat Portugezen vaak korter zijn dan Nederlanders) Portugese vrouw die goed Engels sprak, beter dan ik kan ik wel zeggen. Ze vertelde over hoe ze opgegroeid is en hoe haar ouders die boer en boerin waren al de 7 (of 8) kinderen stimuleerden om naar school te gaan, de wereld in te trekken. Ieder van hen, op hun eigen manier, dragen bij aan deze wereld. Het inspireerde me. Zelf had ze vorig jaar haar man verloren, een man die deels verlamd was geworden. Ze heeft een boek geschreven over dat proces. Dit was één van de 7 boeken die ze schreef. Dit soort ontmoetingen doen mij goed. Het was een lange dag zo maar het voelde goed om weer even onderweg te zijn.

Het weekend met Clara en Sara was heel erg genieten. Het zijn mooie en krachtige vrouwen, met wie ik veel kan delen, die me vertrouwen, met wie ik lol heb en we delen de mooie ervaringen van het leven. Beide met een kleintje wat ik ook heel inspirerend vind. We hadden een gesprek over moederschap en ineens werd ik ook geëmotioneerd. Een deel van mij zou toch wel het moederschap zelf willen ervaren. Hoewel ik ook veel rust voel bij het idee om geen moeder te zijn. Ik zeg altijd dat er genoeg kinderen zijn die een moederfiguur kunnen gebruiken en dat is ook zo.

We gingen een dag naar Vila Nova Milfontes, dat is aan de oceaan. Een prachtige plek was dat. Ik ben slecht met namen van plaatsen onthouden, maar toen ik er was herinnerde ik me dat ik daar vorig jaar met André ben geweest. Het was goed om te ervaren dat ik fijn terugkijk op de mooie plekken die ik met André heb bezocht vorig jaar. De Quinta waar we sliepen had trouwens een prachtige 100 jaar oude kurkboom met een boomhut erin. Deze kun je huren, zo’n geweldig plekje. Ik werd uitgenodigd om even te komen kijken. Helemaal mijn ding om eens te proberen.

Oké, intussen is het avond. Er is nog van alles te delen maar voor nu laat ik het hierbij. Het gaat goed met me, ik leer, geniet, ontdek, verdiep, en groei. Dankbaar!

Heel veel liefs en tot schrijfs!

Knuffel Petra[e-1f331][e-1f49c]