Onderweg

9 september 2024

Lieve lezer,

Hier is weer een bericht van mij en wow wat is er weer veel gebeurd in de afgelopen tijd. Na mijn vorige bericht kwam er een verandering in mijn gevoelens voor Joel die ik niet had zien aankomen. Ik ben een paar dagen naar Coimbra gegaan (hier was ik vorig jaar een maand) om veel te schrijven, met mezelf te zijn en met lieve mensen om mij heen van gedachten te wisselen en mijn gevoelens en verwarring te delen. Het heeft me goed gedaan. Ik heb heel veel geschreven, gehuild, boos geweest, inzicht gekregen. En ik heb tegelijk ook erg genoten van weer in Coimbra te zijn. Ik vind het een leuke stad, waar ik heerlijk mijn weg weet, de leuke tentjes ken voor lekker glutenvrij eten en ijs en ik sliep in hetzelfde hotel waar ik vorig jaar een nachtje had geslapen. Het was een soort mini vakantie/retraite. Weer terug op de Quinta eerlijk en open geweest met Joel en we hebben samen gekozen dat het nu niet de juiste tijd voor ons is. Dankbaar voor de herinneringen en ergens ook voor het indrukken van de knoppen die weer tot innerlijke groei hebben geleid voor mij.

De weken erna waren wat wisselend omdat we dan toch 24 uur op hetzelfde terrein waren, en soms gaf dat spanning. Maar vooral heb ik ook weer hard gewerkt, geschreven, gelachen, gehuild, gedanst, gegeten, genoten, getwijfeld, gerouwd. Het hele veld aan emoties kwam wel voorbij. Het is mooi om te merken hoe dansen mij helpt om me te uiten en in mijn lijf te zijn. Ook heb ik een heerlijke yogales gevolgd waarna we een soundbath hadden met klankschalen en andere instrumenten. Er was een festival bij de buren waar ik heb genoten en prachtige gezichtsschilderingen kreeg. Ik vond dat erg leuk. Daarnaast waren we aan het werk om het tiny house bij de rivier verder te bouwen. Ik heb verschillende dagen met mijn handen en voeten in de klei gezeten om de ‘cobplaster’ voorraad op peil te houden, zodat Joel de eerste laag kon aanbrengen. Een andere vrijwilliger Richie hielp ook steeds. Gras halen, nat maken, mengen met klei en grind. En dan met de voeten er in, stampen, om rollen en weer toevoegen tot het helemaal klaar was om te gebruiken. Ik kreeg er wel wat last van mijn rug van. Er waren verschillende verjaardagen en er werd taart gemaakt. Ik heb vanaf Coimbra zo, zo veel gegeten dat het me aan het eind ging tegenstaan, maar zoals vaak met mijn emoties, die manage ik deels met eten…[e-1f60a].

Na 4 maanden leek het me ook goed om weer verder te reizen, zeker ook om de tijd met Joel verder een plekje te geven. En ik ben vorige week een paar dagen bij Marisol geweest, de moeder van André. Zij en ik hebben nog steeds contact en ze had al eerder gezegd hoe welkom ik ben. En dat was ik ook weer. Zo heerlijk om verwend te worden, om opgehaald te worden bij het station en een dikke knuffel te krijgen. De eerste stop was thuis en daarna was het lunchtijd waar we een goede vriendin van Marisol ontmoeten. Gezelligheid en ik heb weer lekker veel Portugees gehoord. Dat vond ik zo fijn! Daarna dronken we koffie met de opa van André, een charmeur die gelijk even moest noemen dat ik iets met André moest hebben, want hij wil een kleinkind[e-1f60a]. In de avond stond er een zumba les gepland en die deed ik enthousiast mee. Ik heb goed geslapen, in André’s kamer te midden van al zijn instrumenten. Het was fijn om er te zijn. André wist niet dat ik er was. Hij is weer aan het reizen. Marisol en ik hebben lekker gekookt samen. Ze wilde graag dat ik weer de lasagne zou maken en zij kookte heerlijke soep. Opa kwam ook mee eten. Die middag gingen we naar de oma van André waar we een muurschildering hebben gemaakt. Het was al geprojecteerd maar het moest nog geschilderd. Leuk om met Marisol samen te doen en het resultaat was naar tevredenheid, gezien onze onervarenheid ermee. In de avond was er muziek met allemaal lokale mensen, zingen, spelen. Zo, zo fijn om daar te zijn. Ik ontmoette vrienden van André en deed mee waar ik kon. De volgende dag was het een ontmoeting met de oma van André, ook zij was helemaal gelukkig. Zijn vader was toevallig ook daar dus ook hem nog weer even kunnen zien. Kortom, veel warmte, veel eten, veel Portugees, veel liefde. Het deed me goed! Ik heb ook nog een andere bril aangeschaft. Mijn bril ging stuk bij het zwembad en ik kocht een ander. Alleen die bleef maar wiebelen, de schroefjes los en ze konden het niet vastzetten. Nu was ik met Marisol ergens anders en vond dit montuur me leuk staan. Ze hebben de glazen doorgemeten en we konden het de volgende dag ophalen. Wel jammer van de onverwachte uitgave maar ik ben blij met deze nieuwe. Die ander houd ik als reserve en als ik aan het werk ben. Deze is meer sprekend en dat is ook weer eens leuk. Helaas ook een beetje onrustig voor de ogen, met de rechterkant, maar ik zeg mezelf maar gewoon dat het komt doordat ik moet wennen.

Intussen is het zondagmiddag en ben ik alweer een week op de nieuwe plek dichtbij Sintra aan de westkust. In de volgende blog komt dat verhaal. Voor nu allemaal veel liefs en warmte!!

Liefs Petra