Verlangen

8 november 2024

Lieve lezer,

Vandaag zit ik in Sintra in het Plant Based Café “Mela canela”. Ik heb een juice of the day en een stuk taartbesteld. Heerlijk! Mijn voeten op een andere stoel, ik hoor muziek, de stem van de serveerster. Ik ben hier al vaker geweest en dus herkent ze me. Het is een fijn plekje met glutenvrije opties en planten, dat geeft mij een goed gevoel. Het is fijn om even hier alleen te zijn. Het is zo’n rollercoaster omsteeds met nieuwe mensen te zijn en met hen te connecten en tegelijk mijn eigen proces te hebben.

Ik mis thuis een beetje vandaag en gisteren. Ik kijk er naar uit om in december even in Nederland te zijn om te kunnen praten en knuffelen met mensen van thuis. Gelukkig heb ik eind november Johanna om ons jaarlijkse uitje te hebben en ze komt weer naar mij: YES! Ik kijk er naar uit om samen met haar Sintra te ontdekken, aan de oceaan te zijn, haar mijn tijdelijke thuis te kunnen laten zien. En lekker bijkletsen, samen zijn, foto’s maken, herkenning en erkenning te voelen. Heel veel zin je te zien zus[e-1f60a].

Begin december kom ik naar Nederland en mag dan weer een nachtje in Stroe zijn. Het geeft me dankbaarheid te weten dat ik altijd welkom ben Jan en Alie en de kids. Dankjulliewel hiervoor!!

Ik ga dan door naar België om wat dagen door te brengen met Sara en haar zoontje René en we zien dan ook Clara en Shea weer. Beide vrouwen heb ik op de Quinta leren kennen (misschien herinner je nog dat ik een weekend met hen in het zuiden was).. Heel veel zin hen weer te zien.

Ik heb de eer om getuige te mogen zijn van het huwelijk tussen Bertine en Roelf en dat doe ik met liefde. De 23^ste is de kerkelijke inzegening en dan hoogstwaarschijnlijk vlieg ik de 24^ste weer terug naar Lissabon om kerst met Hugo en zijn zoons (Fausto en Zéfiro) door te brengen.

In mijn laatste blog was ik onderweg naar de Quinta. Ik heb daar een goed afscheid gehad van de mensen daar, een mooie afsluiting met Joel en bijgekletst met iedereen. Door de regen was de rivier weer vol en de waterval sterk. Het was zo genieten om het koude water in te gaan en me te verbinden met de natuur. Er komt dan zoveel ruimte in mij vrij, liefde en dankbaarheid voor het leven.

Terug bij Hugo weer verder in mijn proces daar. Het is boeiend hoeveel ik in verschillende lagen in mijzelf kan herkennen en leer accepteren dat het allemaal oké is. Ik voel dat ik innerlijk groei en dat ik meer in mezelf vind, wat ik altijd aan de buitenkant zocht. Dat is een waardevol geschenk en hard werken. Soms ben ik zo moe. Fysiek en mentaal en emotioneel. Maar het is het waard.. Hugo en ik ondersteunen elkaar in de ruimte die er is tussen ons om te groeien als individu en ook samen. We hebben intussen twee piano’s in de studio staan en het is bijzonder om te ervaren hoe de muziek mij met mezelf en hem verbindt. Afgelopen week had hij een vriend pianist gevraagd om te spelen terwijl we de film Metropolis keken. Deze film heeft geen geluid en Fillip heeft 2 uur gespeeld, zo indrukwekkend en mooi. Hugo is overduidelijk een artiest en ik waardeer dat enorm in hem. Hij is impulsief en chaotisch en kan dingen laten ontstaan. Dat is zo’n confronterende spiegel voor mij. Ik geniet ervan en laat mij zien hoe spannend ik het leven kan vinden en hoe ik meen dat werken, controle, manipulatie.. veiligheid… brengt. En deels doet het dat ook, alleen is het ook onvrij. Het is heel boeiend hoe Hugo en ik elkaar versterken en uitnodigen om onszelf te laten zien aan elkaar en aan anderen. Het is heel spannend om zo dicht op elkaar te zitten dat er geen ruimte is voor de zaterdagavond-date-versie van onszelf.

Er is ook oordeel, veel oordeel in mezelf over heel veel in mezelf en om me heen. Ik zie steeds helderder hoe ik daarmee mezelf in de box hield, ook al ga ik dus op reis en doe ik een heleboel dingen, omdat ik ze wil. Maar wat ik hiervoor al in andere woorden schreef, als het onbewust is en geen keuze, dan blijft het innerlijk onvrij.

Het is fijn om in het Nederlands te schrijven en tegelijk merk ik dat ik ook steeds vaker in het Engels wil schrijven of praten als ik bijvoorbeeld aan het appen ben. Mijn voertaal is nu dagelijks Engels. Het groeit en verbetert, maar het blijft mijn tweede taal. Gelukkig spreekt Hugo ook heel goed Engels en kunnen we ons goed uiten en elkaar begrijpen. Het is zo mooi om te merken dat ik naar Hugo kijk en hem zie en hij is helemaal niet zoals ik bedacht had dat hij moet zijn. Ik projecteer veel minder op hem en ben veel meer nieuwsgierig naar wat ik zie en ook wat het ons kan brengen dan dat het wat moet worden of zijn. Ik ben zo blij om dat te kunnen ervaren. Ik heb zo vaak geprobeerd de liefde te vinden.

Vorige week was Viriginia, een andere vrijwilliger op de Quinta hier en we hebben een heerlijke tijd samen gehad. Ze heeft geholpen rondom het huis en in de studio twee prachtige kleden opgehangen zodat het wat minder zwart is. De studio is heel geluidsdicht en dat maakt het stil en dat is een fijne ervaring. Het heeft twee grote ramen van 3 meter breed en het uitzicht is de exotische planten in de tuin, daar kan ik van genieten. Ik schilder er af en toe en speel ook af en toe op de piano’s. Opnieuw heb ik gemerkt dat ik geen wijs kan houden als ik probeer met Hugo te zingen. Ik heb geen gevoel voor ritme en maat en zing mijn eigen-wijs. Dat is ook wel schattig, maar ook een beetje frustrerend.

Het weer is hier wisselend, keiharde regens en warme dagen. Afgelopen weekend heb ik nog weer in de oceaan gezwommen, daar word ik dan ook weer heel blij van. En mooie foto’s kunnen maken van de natuur. Er is zoveel moois te zien. Verder ging ik met Hugo mee op pad. Hij moest een piano tunen in Castelo Branco en ik heb daar rondgewandeld en genoten van het historische centrum, wat prachtig was. Ik ben bijna door mijn gratis foto’s hier heen dus ik zal wat oudere foto’s moeten verwijderen en dan kan ik weer nieuwe toevoegen.

Heb het gevoel dat ik nog meer wil schrijven, maar het is al bijna twee pagina’s dus ik laat het even hierbij..

Heel veel liefs!

Petra[e-1f49b]