Terug op de Quinta

13 mei 2024

Lieve lezer,

Hier weer een berichtje vanaf Portugese bodem. Het is alweer maandag de 13^de en ik ben sinds 2 mei weer terug op de Quinta in Travancincha. Ik heb een heerlijke reis gehad samen met Hans. Met dank aan Jan en Alie konden we in de vroege ochtend vertrekken vanuit Stroe. We reden naar het zuiden waar we nog een lading brandhaspels op de truck laden. Vandaaruit verder naar Frankrijk waar we onder Parijs een hotel overnachting hadden geboekt. Hans had de kamers geboekt en toen we ’s avonds om 8 uur aan de receptie stonden, bleek de datum voor een week later te zijn. De dame sprak alleen Frans, de wifi/4G werkte niet dus al met al duurde het nog een half uurtje voor we onze kamer binnen konden. Gelukkig had ik nog wat koude pasta en konden we voor Hans een pizza laten bezorgen. Met een volle buik konden we voldaan de nacht in. Dag twee reden we tot aan San Sebastiaan in Spanje. Een prachtige stad aan de zee waar we nog even van genoten gelukkig, net voor het enorm begon te waaien en we volledig gezandstraald werden. Ons laatste traject begonnen we met flinke regenbuien. De hele rit liep zo soepel en ontspannen en we genoten van de mooie natuur en onze gesprekken.

En daar ben ik dan nu weer, terug op de Quinta. Het is heerlijk om hier te zijn. Ik voel me gelukkig, ontspannen en het is heerlijk dat ik hier voorlopig gewoon lekker twee maanden kan zijn. Er zijn op dit moment andere vrouwen van mijn leeftijd hier met wie ik allemaal een goede klik heb en we vullen elkaar mooi aan. Hebben boeiende gesprekken en kunnen samen lachen, dansen, huilen, delen, schreeuwen, zingen.. allemaal dingen die ik fijn vind. Ik ging mee naar een wolfabriek waar we een rondleiding kregen, ik ging naar de watervallen bij Benfeita, waar ik heerlijk in het koude water kon zwemmen, ik ging naar een dans bijeenkomst waar ik heerlijk vrij kon bewegen. Het is zo fijn dat ik al deze dingen kan doen en zien en delen. Op de Quinta zelf is er altijd veel te doen. Hooien, onkruid wieden, de groentetuin, het kippenhok schoonmaken, de kamers klaarmaken voor gasten.

Intussen is het woensdag en ik wil toch even wat laten horen dus ik laat het bij dit kleine bericht deze keer.

Heel veel liefs allemaal!

Petra

19 mei 2024

Nou, dat was dat en intussen is het zondagochtend en zit ik in een koude kamer te tikken. Het is nog veel koud hier, regenachtig ook. Ik zit met warme sokken en een dik vest aan in de kamer. De kachel lekker opstoken, zou niet eens gek zijn nu. Warme koffie is het alternatief, mijn handen warmend aan de mok. Heerlijk om even deze vrije ochtend te hebben, helemaal met mezelf. Ik ben vroeg opgestaan, doordat ik nog altijd vroeg wakker wordt. Het zwembad (natuurwater) is dan voor mij de perfecte manier om de nacht van me af te schudden en wakker te worden in mezelf. Onrust en zorgen van me af te laten glijden. De kou op het lijf, kippenvel, diep uitademen en gaan. Na een tijdje zwemmen er even uit en een nieuwe duik erin. Het water is dan minder koud voor mijn gevoel en zelfs aangenaam, verassend warm.Veel ochtenden deed ik deze eerste duik samen met Estella, 9 jaar oud, zo stoer dat ze zonder pardon het water inspringt en ervan geniet. Het zwembad ligt tussen twee rotsen en ik heb al een aantal keer mijn hoogtevrees overwonnen en ben naar beneden gesprongen. Eerst volledig overgevend aan hoe eng ik het vond en later met een peptalk hoe heerlijk en vrij het is om in de diepte te springen. Het gaf een iets andere ervaring, maar het geeft me nog steeds kriebels om die diepte in te kijken en te springen.

Na deze vroege ochtend zwemmen, genoten van de stilte, lezend in het boek van Nel, één van de deelgenoten van deze Quinta. Ik voelde wel ook wat aandrang om iets “nuttigs” te doen. Er zijn namelijk altijd taken hier. Maar nee Peet, begin gewoon met de dingen waarvan je geniet. En dat doe ik dus. Schrijven is ook iets waar ik van geniet en dus vliegen de vingers nu weer over het toetsenbord.

Er zijn intussen 3 fietsen op de Quinta. De grootouders van Estella en Emilia hebben ze onlangs meegenomen vanuit Engeland. Ik heb al regelmatig al gillend met de meiden de heuvels afgesjeesd. Gisteren ging ik zelf een andere route en dat eindigde met een duik over het stuur en een ketting die van de fiets lag. [e-1f60a]. Gelukkig heb ik me goed kunnen opvangen en zijn er geen grote plekken op mijn handen bijgekomen. Ja, want er zitten al allerlei wondjes aan mijn handen. En aan mijn voeten en benen. Het leven buiten, het werken in de natuur en het veel op blote voeten lopen is heerlijk, maar laat ook zijn sporen achter.

Het op blote voeten lopen is heerlijk op het gras en meer een uitdaging op de zand/grindwegen. Toch loop ik regelmatig ook die paden met blote voeten, juist ook doordat ik blaren heb die in de schoenen weer pijn geven. De prikkeling van scherpe steentjes houdt me alert op waar ik loop. Ik vertraag en dat is voor mij goed. Tegelijk merk ik dat ik daardoor wel minder oog kan hebben voor de natuur. Ik merk ook dat ik dit jaar veel meer de omgeving rond het terrein aan het verkennen ben. Het is heerlijk om de verschillende paden in te slaan. Te zien hoe mooi de vallei wordt omringd door de Serra da Estrela (het gebergte hier). Doordat het al zo lang en zoveel geregend heeft, is ook nog heel veel groen en daar geniet ik van!

Gisteren was ik op weg naar de schommels die hier in de buurt zijn en een prachtig uitzicht geven. Ik liep met Mooij, de mooie witte hond en we kwamen langs een terrein waar een man zijn schapen liet grazen. Hij begon in het Engels tegen mij te prediken dat hij deze hond kende en dat ze vorig jaar zijn schapen had gebeten en dat als ik weer langs kwam ik de hond moest aanlijnen en zo niet dan zou hij de politie bellen. Hij checkte of ik het goed had begrepen, wat ik natuurlijk begreep, maar er ook weinig mee kon. Voor de zekerheid herhaalde hij zijn boodschap nog maar even en voegde toe dat Mooij ook een muilkorf moest dragen. Ik vond het vermakelijk. Mooij is zo’n zachte hond en ik kan me niet indenken dat ze de schapen heeft gebeten..

Afgelopen dagen heb ik ook weer wat tijd genomen om te schilderen. Ik heb nu wat grotere vellen en merk dat ik het opnieuw graag doe. Het is fijn om te laten ontstaan, niet te weten wat het moet worden, het weg te leggen en later weer op te pakken. Ik hoop er vandaag nog weer even verder mee te gaan.

De meeste vrouwen en gasten zijn intussen weer vertrokken en ik mis die gezelligheid, hoewel het ook fijn is om even te kunnen cocoonen.

Deze week hoop ik weer even contact te hebben met Clara van de Azoren om te zien hoe de stand van zaken daar is en of we al iets concreet kunnen maken. Ik ben benieuwd ook naar daar!

Nog een keer veel liefde en liefs!

Petra [e-1f618] [e-2618]